فرماندهی کل نیروهای مسلح ارتش سوریه طی بیانیه ای که در روز 9 دیماه (29 دسامبر) منتشر شد از آتش بسی همه جانبه در تمامی اراضی سوریه سخن گفت.
در متن این بیانیه آمده است : " پس از پیروزیهایی که ارتش سوریه طی عملیات های مختلف بدست آورد، فرماندهی کل ارتش و نیروهای مسلح آتش بسی شامل توقف عملیات های جنگی در تمام مناطق سوریه از ساعت صفر 30 دسامبر (10دیماه) اعلام میکند.
این آتش بس شامل داعش و جبهه النصره و گروه های وابسته به آن نمیشود.
این حرکت در راستای فراهم کردن زمینه های حل سیاسی بحران سوریه میباشد . "
بر اساس تجربه و شواهد چند سال اخیر باید بگوییم که آتش بس اعلام شده بسیار شکننده است و تمام طرفین به این واقعیت آگاه و معترف اند . از این جهت آینده خوبی برای آتش بس اعلامی متصور نمیباشد.
چرا که بسیاری از گروه های به اصطلاح میانه رو پیوند عمیقی با جبهه النصره و دیگر گروه های تروریستی دارند و به واقع جدا کردن و تمیز دادن آنها از یکدیگر امری دشوار و تقریبا ناممکن است و خود این گروه ها نیز تمایلی برای جدایی از جبهه النصره ندارند.
این موضوع یک طرف ماجراست اما چیزی که به سختی و پیچیدگی بیشتر این مسئله افزوده است؛ چند دسته بودن مسلحین در پهنای سوریه از لحاظ جغرافیایی میباشد.
در حال حاضر باید مسلحین سوریه را بر اساس جغرافیای این کشور به سه بخش مسلحین شمالی ، جنوبی و میانه تعریف کرد.
هر یک از این بخش ها تقریبا سیاست منحصر به خود را دارند و اتخاذ یک تصمیم واحد برای همه ی آنها دشوار است .بعنوان مثال در شمال حلب خبری از جبهه النصره نیست و زمام امور بیشتر در اختیار میلیشیای تحت فرمان ترکیه است؛ در میانه قدرت اصلی از آن جبهه النصره است و سایر گروه ها زیر سایه سنگین این گروه و شاخه های وابسته به آن هستند و در جنوب نیز بدلیل اتخاذ سیاست های کلان توسط اردن و اسراییل وضعیتی نا مشخص و گاها خنثی حاکم است .
البته نقش مهم ترکیه را در این میان نباید نادید گرفت.
واقعیت این است که پس از شکست ترکیه در شهر حلب این قرار و آتش بس بر ترکیه تحمیل شد و آنها را مجبور به عقب نشینی از مواضع جسورانه و گستاخانه خود کرد . این امر را میتوان از اظهار نظرهای مسئولین ترکی در نشست سه جانبه ایران-روسیه-ترکیه در مسکو به خوبی لمس و مشاهده کرد؛جایی که ترک ها با کمال تعجب در چرخشی 180 درجه به اتخاذ مواضعی کاملا بر خلاف گذشته پرداختند طوری که گویا ترکیه از ابتدا جزئی از محور سوریه-روسیه-ایران بوده است ...
جدای از این مسائل آنچه که به نظر نگارنده مهم است، تاثیر و خط دهی ترکیه به زیردستان خود در گروه های مهمی همچون احرارالشام و گروه های وابسته میباشد . پس از اعلام طرح آتش بس لیستی منتشر شد که در آن گروه هایی مانند احرار الشام، فیلق الشام، جیش الاسلام، ثوار الشام و ... جزئی از موافقان این طرح و آتش بس اند و این خود میتواند کورسوی امیدی در جهت برقراری آتش بس باشد .
بنابراین باید فرصت را غنیمت شمرد و زمین بازی ترکیه را عوض کرد؛ کاری که روسیه با سیاست سیال خود به دنبال آن است و به خوبی اجرا میکند. در واقع روسیه برای رسیدن به اهداف خود در سوریه از تمام پتانسیل های موجود و از تمام طرفین استفاده میکند و این نکته ای ست که در تعامل با روسیه هم باید آموخت و هم مراقب بود .
