ما گر زسر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
این روز ها پس از سقوط روستای خان طومان در جنوب حلب بدست تروریستها شاهد یک سری از واکنش ها و اظهار نظرهای عجیب و بعضا غریب ! در فضای مجازی بودم ؛ که بسیار مایه تعجب بود .
چند پرسش اساسی در این زمینه قابل تامل هست
عزیزانی که به این شدت و هیبت به ناگاه شروع کردن به چاک دادن سینه و وا هم وطنم وا هم وطنم سر میدن تا الان کجا بودند ؟ چرا در این چند سال خبری از این عزیزان و بعضی هنرمندان عزیز نبود ؟
تا حالا شهید نداده بودیم ؟ چرا نداده بودیم ، بسیار بیشتر هم داده بودیم ، تا دلت بخواهد تاریخ این سرزمین پر هست از روزهای کربلایی ، چه بعد از انقلاب چه قبل از انقلاب ..
از کدام درد دل باید گفت ؟؟
آدم از بعضی دوگانگی ها و دو رویی ها دلش میگرد ...
اوون جوانهای معتقد و مومن سپاهی و ارتشی که برای نبرد با تکفیریهای جاهل عازم سوریه و عراق میشوند ؛ کسانی هستند که برای رهبر این سرزمین جان میدهند و عاشق رهبرند ، عاشق ولایت فقیه .. بعد چطور هست کسانی که نه برای رهبر ارزش قائل هستند و نه برای روحانیت و نه برای ولایت فقیه ؛ اینطور برای این شهیدان خصوصا شهدای مدافع حرم سینه چاک میکنند ؟؟
اول به آرمان این شهدا احترام بگذارید ، اول با تفکرات این شهیدان عزیز همسو شو ؛ بعد برای این شهیدان سینه چاک کنید و از مسئولین طلب کنید که چرا شهید شدند .
به قولی قسم حضرت عباست رو قبول کنیم یا دم خروس را .
قسمت دیگر سخنم با عزیزانی هست که از صمیم قلب برای شهدای اخیر غمگین اند .
تاکید میکنم به هیچ وجه قصد توجیه کاستی هایی که نیروهای ما در سوریه با آن دست و پنجه نرم میکنند را ندارم و یا مشکلات فرماندهی و نحوه ی جنگیدن و ..
همه ی اینها در جای خود قابل بحث و پیگیری ست .
ولی آنچه که امروز شاهد آن هستیم ، ایستادن تمام جبهه ی کفر در برابر تمام جبهه ی حق است ؛ به گواه تاریخ شهادت جز جدایی ناپذیر این راه هست بنابراین اگر غمی از این راه بر شما وارد شد صبر کنید که امام سجاد علیه السلام فرمودند :
کشته شدن عادت ما و شهادت کرامت ماست.
مطمئنا خون شهدا هیچ وقت پایمال نمیشه و ثمره اش را شما و آیندگان خواهید دید ، همانطور که خون امام حسین علیه السلام در طول تاریخ هیچ گاه محو نشد . همانطور که الان ما میراث داری خون شهدای ایرانی هستیم به بلندای تاریخ .
در جنگ پیروزی و شکست هست ، پیشروی و عقب نشینی هست ، آنهم در صورتی که ایران به هیچ وجه بصورت گسترده وارد نبرد نشده و یگانها و نفرات بصورت بسیار محدود به سوریه اعزام میشوند .
متاسفانه نمیشه در اینجا بعضی مسائل رو باز کرد ..
اینهایی که الان در حال مبارزه هستند در واقع پیش قراولان ایران در منطقه هستند و نه کل توان نظامی ما ..
همین نیروی اندک تا اینجای کار از سقوط سوریه جلوگیری کردند ..
صبر کنید .
صبر .
در این بین شهدای غیر ایرانی رو فراموش نکنید .
مخصوصا شهدای مظلوم و گمنام لشگر فاطمیون ، برادران افغانی و پاکستانی ما .
چه رشادت ها و چه خون هایی که از این عزیزان بر زمین ریخت .. تاریخ هیچ وقت چنین بزرگمردانی رو فراموش نمیکنه ..
این رو هم بدونید بیشتر شهدای خان طومان از فاطمیون بودند و نه ایرانی ها ...
و
دیگر هیچ ..
