ده ها ساله وهابیت نوزادی به نام تکفیر رو بزرگ کرد تا به وسیله اون بتونه مقاصد صیهونیسم جهانی رو در دنیا پیاده کنه.

میوه زیبا و شیرین درخت تکفیر سمی بود که هرکس از اون خورد، نه تنها خودش رو هلاک کرد بلکه اطرافیانش رو هم به ورطه نابودی کشوند..

هرچند تاریخ گواه اینه که محمد ابن عبدالوهاب به عنوان پدر وهابی ها و تکفیری ها، در زمان خودش حتی به وسیله پدرش طرد شد و بزرگان اهل سنت اونو تکذیب کردن؛ اما با سیاست های مجامع صیهونی این فرد به عنوان نظریه پرداز فرقه انحرافی وهابیت معرفی و ازش تجلیل شد..

انحراف این فرقه دور از اسلام به حدی بود که برای خدا جسم و مرکب قائل می شدن، بسیاری از خط قرمزهای مبین دین اسلام رو شکوندن و عملا مسلمانهای دیگه اعم اهل سنت و شیعه رو کافر میدونستن..

مجامع صیهونیستی که دیدن این استراتژی به خوبی جواب داده، سعی کردن همزمان اون رو در بین تشیع هم کلید بزنن تا بتونن در تشیع هم فرقه های انحرافی درست کنن.

بهاییت قوی ترین قدم این مجامع در انحراف تشیع بود که این فرقه هم مانند وهابیت، خدا رو مجسم میکرد و بقیه رو هم کافر میدونست. اما این حیله جواب نداد تا صیهونیسم متوجه بشه برای از بین بردن اسلام نیازی به فرقه سازی جدید وجود نداره!.

تنها چیزی که وهابیت و پدر اون صیهونیسم الان احتیاج داره، به وجود اوردن اختلافات، به عنوان نیروی محرکه جریان های تکفیری موجود هست.متاسفانه چند سالیه جریان های تکفیری در تشیع هم بیشتر دیده میشن و این جریانها به راحتی به مراجع زنده و فوت کرده توهین کرده و اونها رو کافر می نامند..

در این میان عده ای جاهلانه یا عاملانه بر خلاف نص صریح فتوای مراجع در آتش اختلاف می دمند تا زودتر اسلام رو به خاکستر تبدیل کنند..

من کاری با طرف دیگر ندارم اما باید بدونیم، اطاعت از مراجع در عصر غیبت ، همچون اطاعت از امام در زمان حضور بین امت واجبه!

/حمیدرضا