شهرکهای شیعه نشین الفوعه و کفریا شیعیان باقیمانده از دولت شیعی مذهب حمدانیانی هستند که در قرن چهارم هجری در حلب حکومت میکردند. الفوعه در زمان حمدانیان میزبان تعداد زیادی از علماء، فلاسفه و شعراء بزرگ مانند خوارزمی، ابوالعلاء المعری و ابو فراس الحمدانی بوده است.

بیش از 70% جمعیتشان از سادات و از نسل علما و فقهای بنی زهره هستند. اهالی این مناطق نه تنها در بین شیعیان بلکه در کل سوریه به سرسختی، شجاعت و عزت نفس شهره اند.

تاریخ ان دو شهرک هم مؤید این ادعاست که در زمان مواجهه ی مسلمانان با امپراطوری روم الفوعه یکی از دژهای مستحکم مسلمین در مقابل رومیان به شمار میرفته.

همچنین در زمان استعمار فرانسوی ها،آنها توانستند تمام شهرها و روستاهای ادلب را تصرف کنند به جز الفوعه و کفریا که هر زمان حمله کردند این دو شهرک مانند دیواری بلند در مقابل هجوم استعمارگران استقامت می کردند.

بر خلاف آن چیزی که اغلب افراد تصور می کنند، مردم این دو شهرک از ابتدا بحران سوریه با تهدید جدی تکفیریهای ساکن در مناطق همجوار به قتل عام مواجه شدند.(سیطره ی مسلحین در مناطق همجوار به معنی تکفیری بودن همه ی اهالی آن مناطق نیست).

محاصره ی کامل این شهرکها اکنون به 4 ماه رسیده اما عملا مردم شاهد چهار سال شبه محاصره و دهها حمله زمینی و صدها حمله موشکی بوده اند. با این حال مبارزان اهل الفوعة و کفریا در بسیاری از نبردهای سوریه از جمله نبرد شکست محاصره نبل و الزهرا شرکت کردند و 23 شهید دادند.

نسبت شهدا به جمعیت این دو شهرک بالاتر از شهرهای دیگر سوریه است.

پی نوشت:همان گونه که در پستهای قبل بیان شد بر خلاف دروغهای مسلحین تکفیری و رسانه های وابسته به آن ها،نه تنها تقریبا هیچکدام از ساکنان الفوعه و کفریا شهرکها را ترک نکرده اند،بلکه میزبان بیش از 2 هزار جمعیت شیعه ی اهل معرة مصرین هستند که به خاطر عدم امنیت در آن شهر تن به تبعید ناخواسته دادند.