رابطه ایران و لیبی در زمان معمر قذافی «حاکم معدوم لیبی» _ قسمت دوم

قسمت اول : از اینجا
در مطلب قبلی مولفه هایی در روابط ایران و لیبی ذکر شد که در این قسمت به ادامه آن میپردازیم :

2_ جنگ تحمیلی صدام و حامیان بر ایران :
عمده روابط نظامی ایران با لیبی مربوط به ابتدای جنگ است که قدرت نظامی ایران فاقد توان پرتاب موشک زمین به زمین بود.
در میان کشورهایی که با ایران تبادل نظامی داشتند لیبی تنها فروشنده موشک زمین به زمین بود و ایران مدت کوتاهی با این رابطه توانست نیاز خود را جبران کند.مشکلی که موشکهای لیبی داشت بدلیل فرسودگی در انبارهای لیبی عمدتا عمل نمی کردند.
🔹آقای خرم در این باره میگوید : «حدود ۴۰ درصد آن‌ موشک قابل استفاده بودند و درست عمل می‌کردند که برای بازدارندگی موقتا خوب بودند. پس از آن، من به عنوان سفیر به چین رفتم و ما به منابع اصلی وصل شدیم، و از چین و کره شمالی، توانستیم همان موشک‌ها منتهی از رده خارج نشده‌اش را بگیریم، سپس تکنولوژی آن را بدست آوریم و باقی گام‌ها را سپری کنیم تا در ایران این قبیل موشک‌ها را تولید کنیم.»

3_ رابطه قذافی با منافقین و تجزیه طلبان :
قذافی در رابطه با ایران مانند قیچی عمل می کرد، از طرفی با دولت ایران اعلام همکاری میکرد و از طرفی دیگر با اعضای منافقین «سازمان مجاهدین خلق» جلسات داشت که هماهنگی های عملیات های تروریستی آنها در آنجا انجام می گرفت؛(در انفجار تروریستی تیرماه 1360 شخصیت های منتقد قذافی نظیر شهید علی اکبر اژه ای نیز شهید شدند.) همچنین از تجزیه طلبان غرب کشور حمایت می کرد.

🔹آقای خرم در این باره میگوید : «من در آن زمان ادای وظیفه می‌کردم و مطالب را به ایران گزارش می‌کردم. به عنوان خاطره، زمانی (مرحوم) آقای‌ هاشمی رفسنجانی ‌و آقای رضایی به لیبی آمده بودند. من از طریقی آن‌ها را به زیر زمین کاخ محل اقامتشان بردم و به آن‌ها نقشه خلیج عربی و نقشه کردستان مستقل و جدا شده از ایران را نشان دادم. این افراد باور نمی‌کردند که لیبی دارد علیه ایران فعالیت می‌کند و می‌گفتند لیبی دوست ماست.»

4_ مسأله فلسطین و نبرد با اسرائیل :
اصلی ترین مولفه ای که باعث نزدیکی ایران ولیبی شد قضیه فلسطین و مواضع ضد اسرائیلی بود. قذافی در سخنرانی ها و تحولات (نبرد یوم کیپور) موضع ضد اسرائیلی و غربی داشت. اما پس از مدتی بخصوص در دهه آخر حکومت خود این موضع او کمرنگ و سرد شد.

5_سیاست های اقتصادی :
منافع مشترک دو کشور در سازمان اوپک باعث گردید تا پایان حکومت قذافی، روابط سیاسی و اقتصادی ولو در کمترین سطح قطع نشود.

🔹در پایان باید گفت آنچه که موجب رابطه ایران با کشورهای منطقه نظیر لیبی بوده است، اصل اتحاد کشورهای اسلامی در برابر صهیونیسم است وگرنه مشی انقلاب اسلامی همواره یاری مستضعفین و نابودی طواغیت است. اگر عدم حمایت و تغییر موضعی نیز از سوی ایران دیده شده دلیل آن چرخش و انحراف طرف مقابل است.

رابطه ایران و لیبی در زمان معمر قذافی «حاکم معدوم لیبی» _ قسمت اول

گذشته از مسائل و شکاف های عمیق منطقه ای ، آن چیزی که در رابطه ایران و «لیبی قذافی» نقش اساسی داشت ، منافع دو طرف بود که در این مبحث به بررسی علل آن میپردازیم.
پس از پیروزی انقلاب، قذافی پالس هایی را برای برقراری روابط و سفر به ایران فرستاد که همواره با مخالفت و موافقت مسئولان رده بالای ایران همراه بود.
حضرت امام خمینی «ره» بر لزوم روشن شدن قضیه ربودن امام موسی صدر «رهبر جنبش مستضعفین لبنان» تاکید میکرد و برخی از مسئولان وقت ،نیاز به روابط تسلیحاتی و اقتصادی با لیبی را مطرح میکردند.

در رابطه با لیبی چند مسأله قابل بررسی است :
1_ ربودن امام موسی صدر
2_جنگ تحمیلی صدام و حامیان
3_رابطه قذافی با منافقین و جدایی طلبان
4_مسأله فلسطین و نبرد با اسرائیل
5_ سیاست های اقتصادی «نفت»

1_ ربودن امام موسی صدر :
پس از سفر به لیبی در سال 1978 میلادی «شهریور 1357» امام موسی صدر و همراهانش در لیبی طی روندی نامعلوم ناپدید شدند.
جوانب مسأله ربودن امام موسی صدر به دلایل زیر بسیار مبهم است :
1- انکار مداوم و عدم مسئولیت پذیری قذافی و متهم کردن ایتالیا در این قضیه ، 2- اظهارات متناقض تیم های تحقیقاتی (تیم بازرسی سازمان آزادیبخش فلسطین اعلام کرد در هتلی در طرابلس ، چمدان امام موسی صدر را پیدا کردند و همچنین پلیس و دادگاه ایتالیا پس از انجام تحقیقات اعلام کردند هیچ مدرکی مبنی ورود امام موسی صدر به خاک ایتالیا در دست نیست) ، 3- نبود اطلاعات و جزئیات کافی در لیبی (عمده مردم لیبی در سطح پایینی از سواد و اطلاعات قرار دارند و بعضا سید موسی صدر را اصلا نمی شناسند)، 4- شرایط جنگ تحمیلی و حالا 5- اوضاع پیچیده لیبی بعد از سقوط قذافی باعث شد تا ابهام این موضوع همچنان باقی بماند.
🔹آقای علی خرم «اولین کاردار ایران در لیبی پس از انقلاب» در این باره می گوید: این موضوع یکی از قسمت‌های پنهان تاریخ است و در حدی که قابل بیان است، به آن اشاره می‌کنم. شخص امام اعتقاد قوی داشتند که درباره سرنوشت امام موسی صدر تحقیق جدی شود؛ قبل از آن هم دکتر ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه نیز اهتمام جدی در این کار داشت. علتش هم شاید این بود که مرحوم دکتر چمران مراودات بسیار نزدیکی با امام موسی صدر و حرکت المحرومین لبنان داشت؛ اما زمانی که من به لیبی رفتم دکتر یزدی وزیر امور خارجه نبود؛ در نتیجه تنها کسی که این مسأله را به جد پیگیری می‌کرد، خود امام بودند؛ بقیه یا این مسأله از اولویت‌هایشان نبود یا آن را مخل مسائل و مشکلات آن زمان (جنگ) می‌دانستند. این پیگیری بعدا از سوی خانواده امام موسی صدر در لبنان و ایتالیا ادامه یافت؛ در حالی که من در لیبی تحقیق می‌کردم، همه یافته‌هایم را طی گزارشاتی مکتوب به امام دادم و خانواده امام موسی صدر چند سال بعد یافته‌های مستقل‌شان را چاپ کردند. در پایان تحقیقات من مشخص شد امام موسی صدر را حداقل تا سال ۱۳۵۹ در زیرزمین ساختمان کاخ العزیزیه که ناتو به تازگی بمباران کرد نگهداری می‌کردند. از این به بعد کسی نمی‌داند چه بر سر او آمده است.
(منبع:گفتگوی با علی خرم ،سایت تاریخ ایرانی)

🔹در سالهای بعد با توجه به سستی قذافی در مسائل منطقه ای نظیر نبرد با اسرائیل و کمک به منافقین و همچنین رفع مشکلات تسلیحاتی ایران ، رابطه دوطرف سردتر شد و موضوع ربودن امام موسی صدر تا به امروز مجهول باقی مانده است.  
ادامه دارد....

قسمت دوم : از اینجا

بررسی اهمیت و موقعیت کشور لیبی در جهان اسلام _ شماره 1

🔹لیبی کشوری با جمعیت 6.5 میلیون نفر و با مساحتی برابر (مساحت ایران+اصفهان) در شمال آفریقا قرار دارد، که از این مساحت 97 درصد آن بیابان است.
اهمیت لیبی در ذخایر نفت و گاز این کشور است.

🔹لیبی نهمین کشور نفتی جهان و جزو تولید کنندگان گاز طبیعی آفریقا است.
گاز لیبی مستقیم به اروپا صادرات میشود و از مواردی است که با شروع درگیریها در دهه اخیر مایه نگرانی جدی اروپایی ها بوده است. در دهه اخیر میزان صادرات و قیمت نفت لیبی با کاهش شدیدی همراه بود که اوج آن پس از سقوط قذافی دیده میشود. و همچنین بدلیل درگیریهای سنگین چندین مرتبه صادرات به اروپا قطع شد.

🔹بررسی روند صادرات نفت و گاز لیبی در اینفوگرافی دیده میشود. همچنین مناطق نفت خیز و خطوط گاز و نفت نیز در نقشه مشخص است. و مساله مهمی که نتیجه گیری میشود ، نیاز شدید کشورهای اروپایی به نفت و گاز لیبی است که نقطه ضعفی برای اروپاست و نقطه قوتی برای آینده جهان اسلام

ان شاءالله در قسمت های بعدی به چرایی و بررسی نقش پررنگ کشورهای غربی در تحولات لیبی و طرح تجزیه این کشور خواهیم پرداخت.

قذافی در حال اعتراض به قطر

جنگ رسانه ای #العربیه و #الجزیره به عنوان ماشین جنگی #عربستان و #قطر، تشت رسوایی این دو کشور را به زمین انداخته است.
روزی نیست که این دو غول رسانه ای جهان عرب که از غنی ترین آرشیوها بهره مند هستند، موضوع یا موضع جدیدی را علنی نکنند.
روزی قطری ها از نقش عربستان در ساقط کردن مرسی میگویند و روزی عربستانی ها از نقش قطر در ساقط کردن قذافی.
در این بین اما شاید قطر از لحاظ میدانی در موضوع ضعف قرار گرفته باشد، اما از لحاظ رسانه ای، ضربات سخت تری را به عربستانیها وارد کرده اند.
جدی ترین تغییر موضع ها، تغییر موضع (شاید موقت) قطر نسبت ایران و نیروهای شیعه و البته سوریه و جدی ترین مصاحبه، مصاحبه حمد بن جاسم آل ثانی نخست وزیر سابق قطر بود.
برجسته ترین نکته مصاحبه حدودا نیم ساعته حمد شاید اشاره به اشتباه در جنگ #سوریه بود، اما نکات ریزی داشت که نشان میدهد قطری ها در برآورد اوضاع و تغییر سیاست دادن در قبال آن، از کشورهایی همچون عربستان و امارات بسیار جلوتر هستند.
.
متاسفانه کیفیت صدا خوب نیست، به زیرنویس اکتفا کنید.

«سیف الاسلام قذافی» فرزند دوم معمر قذافی از زندان آزاد شد

نیروهای تحت امر ژنرال خلیفه حفتر ، «سیف الاسلام قذافی» فرزند دوم معمر قذافی حاکم معدوم لیبی را از زندان آزاد کردند .

ارتش لیبی در بیانیه ای اعلام کرد : در پاسخ به درخواست وزارت دادگستری و قانون عفو عمومی پارلمان (مبنی بر آزادی تمامی افرادی است که دست داشتن آنها در جنایت علیه مردم لیبی ثابت نشده است) ، صادر شد.
شورای انتقالی لیبی در نوامبر 2011 سیف الاسلام قذافی به همراه 3 نفر که در دنبال فرار به نیجر بودند دستگیر کرد.
همچنین دادگاه طرابلس سیف الاسلام را در تاریخ 28 سپتامبر 2015 به اعدام محکوم کرد. اما حکم او به اجرا نرسید.

ریشه ها در خاورمیانه ؛ سخنرانی معمر قذافی در اجلاس اتحادیه عرب سال 2008 در دمشق

سیر تاریخی دشمنی کشورهای عرب و سپس تلاش برای ساقط کردن حکومت های همدیگر از بهار عربی در سال 2011 شروع نشد.
مصاحبه ها و سخنرانی های موجود که نشان دهنده بخشی از اختلاف های سران کشورهای عرب است، شکاف ایجاد شده بین این کشورها را از سالها قبل نشان می دهد.
برای مثال مصاحبه کریستین امانپور در سال 2005 با بشار اسد، یا ویدیوی کنونی از سخنرانی معمر قذافی در اجلاس اتحادیه عرب سال 2008 که در دمشق برگزار شد، نشان دهنده اطلاع سران کشورهای عربی که به غرب باج نمیدهند از سقوط احتمالی حکومت های خود است.
البته ذکر این نکته ضروری است، روش هایی که توسط تمامی کشورهای بدون دموکراسی از جمله سوریه و لیبی در پیش گرفته شده بود و هست ، مورد تایید ما نیست، اما حرف هایی از جنس سخنرانی قذافی، نشان دهنده احساس خطر وی از کشورهای به اصطلاح دوست خود است.
ویدیو پیش رو در سه بخش مهم ترجمه شده است:
1- کشمکش های سیاسی فلسطین و رژیم صیهونستی و تلاش هایی که برای مطرح شدن طرح به رسمت شناختن مرزهای 1967 می شود (که همین موضوع امسال به ثمر رسید)
2- لزوم حل قانونی و مسالمت آمیز مشکلات کشورهای عربی با کشورهای خاورمیانه از جمله ایران
3- مذمت باج دهی بعضی کشورهای عرب به دولت های غربی