حمله نیروهاى ائتلاف بین المللى به رهبرى آمریکا و بریتانیا به بهانه وجود سلاح هاى کشتار جمعى در این کشور (همین بهانه اى که این روزها آمریکا براى بمباران فرودگاه شعیرات سوریه آورده بود !) در ٢٩ اسفند ١٣٨١ آغاز شد و در چنین روزى در سال ١٣٨٢ با اعلام سقوط نظام صدام در بغداد مجسمه صدام در میدان فردوس این شهر به پایین کشیده شد.
دیشب روح علی حسن المجید - ملقب به «علی شیمیایی»٬ از سردمداران حزب بعث عراق در حکومت صدام حسین - از قعرِ جهنمِ جنایکاران جنگی٬ با غُل و زنجیر به دست و پایش و چهره‌ای دود گرفته و رنجور٬ به خواب رهبران اتحادیه اروپا و آمریکا آمد. و به آن‌ها گفت:
- یادتان است در جنگ ایران و عراق وقتی برای اولین بار برای «آزمایش» به شهر «سردشت» حملهء شیمیایی کردیم و صدها انسان را درجا خُشکاندیم تا «واکنش» شما
- «جامعهء جهانی» - را بسنجیم٬ سکوت شما را نشانهء رضایت‌تان یافتیم؟
- یادتان است بعد از سردشت چندین بار شهر «نودشه» را بمباران شیمیایی کردیم و صدها انسان دیگر را در آن‌جا قتل عام کردیم و منتظر ماندیم تا ببینیم چه صدایی از شما بلند می‌شود و شما چشم‌تان را بستید و روی‌تان را برگرداندید تا ما با خیال راحت به کارمان ادامه بدهیم؟
- یادتان است روستای زرده٫ بانه٬ مریوان٫ حلبچه...؟
- یادتان است که در «منطقهء فاو» در مدت زمان کوتاهی ۱۳۷ حملهء شیمیایی انجام دادیم و بیش از ۱۰۰۰ بمب شیمیایی و ۷۰۰۰ توپ و خمپاره حاوی گازهای اعصاب و سیانور و تاول‌زا و خفه‌کننده بر سر ایرانیان ریختیم و بیش از ۱۰۰۰۰ نفر از آن‌ها را مجروح شیمیایی کردیم و باز هم شما خم به ابرو نیاوردید؟
- یادتان است جزایر مجنون٬ هویزه٬ سومار٬ شلمچه و گاز خردل٬ تابون٬ سارین٬ سومان...سکوت؟
- یادتان است که من خودم «پیروزمستانه» شعار می‌دادم که ایرانیان «مگس»اند و ما آن‌ها را با «حشره‌کش» نابود می‌کنیم و از سنگ صدا درآمد و شما صدایی درنیامد؟
- یادتان است که در بایکوت مطلق خبریِ رسانه‌های شما «کاوه گلستان» تنها خبرنگاری در جهان بود که دوربین بدست گرفت و به حلبچه رفت تا آثار وحشتناک حملات شیمیایی ما را ثبت کند تا بلکه واکنشی در شما ایجاد شود٬ اما نشد؟
- یادتان است که ایرانیان به ناچار و به بهانهء «درمان»- «درمانی» که وجود ندارد - مجروحان شیمیایی خود را به کشور آلمان اعزام می‌کردند تا شهروندان شما مستقیم ببینند که سلاح‌های شیمیایی چه بلایی بر سر انسانها می‌آورند تا شاید- لااقل در برابر افکارعمومی جوامع خودتان - عرق شرمی بر پیشانی‌‌تان بنشیند و اقدامی بکنید... اما نکردید؟
- یادتان است صدها شرکت آلمانی و فرانسوی و هلندی و بلژیکی و سوئدی و انگلیسی و آمریکایی: «پتروبراس»٬ «هی برگ»، «کارل کولب»٬ «پروتک اس ای»٬ «پروساگ»٬«ابکاک»٬ «ویلکاکس»٬ «مونته دیسون»٬ «تکنی پترول»٬آلکاتل»٬ «ماترا» ...که در تمام مراحل تاسیس و تجهیز و مشاورهء فنی و نظارت مهندسیِ کارخانه‌‌های ساخت سلاح شیمیایی و «حشره‌کشی»٬ در بغداد دفاتر بازرگانی داشتند و مدیران و پیمان‌کاران و مهندسان آن‌ها در طول سال‌ها - در حین استفاده ما از این سلاح‌های مرگ‌بار - به پایخت‌مان رفت و آمد می‌کردند و شما هر سال مجوز بازرگانی آن‌ها را امضاء می‌کردید؟
- یادتان است طرح فرانسوی استفاده از «هلیکوپترهای کشاورزی» برای سم‌پاشی «تهران» برای «تسلیم» کردن ایرانیان؟
- یادتان است تهدید دولت آمریکا به وتوی هر قطع‌نامه‌‌ای که در محکومیت حملات شیمیایی مستقیماً نامی از کشور عراق و صدام حسین ببرد تا مبادا موقعیت «حرام‌زادهء» خودش در برابر ایرانیان تضعیف شود؟
- یادتان است که بعد از سال‌ها تلاش بی‌وقفهء ایرانیان برای جلب توجه شورای امنیت سازمان ملل و شکستن بایکوت رسانه‌ای و آگاه‌سازی افکار عمومی جهان در مورد استفادهء بی‌رویه و بی‌رحمانهء ما از سلاح‌های شیمیایی و پس از هزاران کشته و دهها هزار مجروح شیمیایی از ایرانیان و کُردها عراقی - که تا همین امروز لحظه به لحظه در حال زجرکش شدن هستند- تنها واکش شما - «جامعهء جهانی» - قطع‌نامه‌‌ای بود که در آن بدون ذکر نامی از صدام حسین و ارجاع به هیچ یک از موارد جنایات جنگی ما٬ در یک بیانیه کلی «هر دو» کشور ایران و عراق را از استفاده از سلاح‌های شیمیایی منع نمودید؟......
فرصتم دیگر تمام شد.
باید به اسفل السافلین بازگردم.
اما شما را هشدار می‌دهم که دیگر هرگز منافع سیاسی و استراتژیک و اقتصادی و هژمونیک خود را بر ارزش‌های «حقوق بشر» ارجحیت نبخشید و نسبت به رنج انسانها بی‌تفاوت نباشید٬ که آتش دوزخ بد عقوبتی‌ست!
اینط‌ور بود که امروز صبح سیاست‌مدارن غربی با حیرت از خواب بیدار شدند٬ سراسیمه با یکدیگر تماس گرفتند و خواب‌شان را برای هم بازگو کردند و تصمیم گرفتند که در عرض ۲۴ ساعت تمام رسانه‌های خود را با تمام توان در رابطه با حملات شیمیایی «خان‌شیخون» سوریه فعال کنند٬ در شورای امنیت سازمان ملل «نشست اضطراری» برگزار کنند٬ عامل این جنایت را فوراً توسط نیروهای امنیتی خود شناسایی کنند و بیانیه‌های پی‌درپی در محکومیتش صادر کنند و البته «آلمان» نیز کشور «ایران» را در رابطه با این حملات شیمیایی «مسئول» بخواند!حتماً این تحول عظیم و بیداری ناگهان وجدان بشردوستانه‌شان به خاطر آن خواب بوده.
وگر نه مردم سردشت٬ نودشه٬ زرده٬ حلبچه٬ مریوان٬ بانه٬ شلمچه٬ فاو٬ سومار٬ گاز خردل٬ اعصاب٬ سارین٬ تابون٬ سیانید٬ سومان...سکوت
از علی نصری
فرانکلین روزولت (Franklin Roosevelt) رئیس جمهوری دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ آمریکا٬ جمله مشهوری دارد در مورد سوموزا (Somoza) دیکتاتور وقت نیکاراگوئه: «سوموزا حرام زاده است٬ اما حرام زاده ی خود ماست».
این جمله زیربنای سیاست‌های خارجی آمریکا - و قدرت‌های غربی - از چند دهه ی گذشته تا امروز است؛سه روز پیش سامانتا پاور (Samantha Power) - سفیر آمریکا در سازمان ملل - در نشست شورای امنیت٬ خطاب به دولت‌های روسیه و سوریه و ایران گفت:
"حلب نیز مانند سربرنیتسا، روآندا و حلبچه در تاریخ جهان به عنوان نمادی از «شَر مُدرن» ثبت خواهد شد و تا چندین دهه وجدان بشریت را لکه‌دار خواهد کرد.شما سه کشور عضو سازمان ملل مسئول مستقیم این جنایات هستید. آیا واقعاْ از آنچه در حلب می‌کنید شرم نمی‌کنید؟"
اشاره سامانتا پاور به نسل‌کشی روآندا و قتل عام حلبچه خود از یک «بی شرمی» مزورانه حکایت دارد؛
در تابستان سال ۱۹۹۴در روآندا در مدت ۱۰۰ روز نزیک به یک میلیون انسان از« قوم توتسی» توسط افراطیان «قوم هوتو» قتل عام شدند.
این نسل‌کشی سیستماتیک و گسترده توسط بمباران‌‌های هوایی و پرتاب موشک‌‌های پیش‌رفته و سلاح‌های کشتار جمعی مدرن صورت نگرفت٬ بلکه نزدیک به یک میلیون مرد و زن و کودک با ضربات قمه و چوب و گرزهای میخ‌دار قتل عام شدند. محله به محله٬ کوچه به کوچه٬ خانه به خانه؛ در برابر چشمان اعضای شورای امنیت سازمان ملل که در طول این مدت با یکدیگر بر سر اصطلاح حقوقی «نسل‌کشی» بحث و جدل می‌کردند و برای مداخله به توافق نمی‌رسیدند.
اما «جدال‌های حقوقی» این میزان تعلل و بی‌عملی را در آن شرایط اضطراری توجیه نمی‌کند. واقعیت این است که این قدرت‌های جهانی در سال ۱۹۹۴ در بین قبایل روآندا هیچ «حرام‌زاده»ای نداشتند تا به انگیزه ی حفظ او وارد میدان شوند و جلوی نسل‌کشی را بگیرند.
چند سال بعد٬ بیل کلینتون (Bill Clinton) در کتاب خاطراتش٬ در همان یک صفحه‌ای که به «خطاهای» دوران ریاست جمهوری خودش اختصاص داده؛ از تعلل و بی‌عملی آمریکا در برابر نسل‌کشی روآندا - در کنار رابطه‌اش با مونیکا لویسنکی (Monica Lewinsky) - به عنوان دو خطای دوران ریاست جمهوری خود یاد کرد.
اما در مورد ماجرای «حلبچه» آمریکا یک «حرام‌زاده» داشت که می‌بایست به قیمت «بی‌عملی» در برابر این قتل عام از او حمایت کند. پس وقتی صدام حسین هزاران انسان را با گاز خردل در مدت چند دقیقه خُشک و پژمرده کرد حتی یک رسانه‌ء رسمی غربی گزارشی از این قتل عام تهیه نکرد.
رونالد ریگان (Ronald Reagan) لایحه ی پیش‌نهادی دو تن از اعضای سنای آمریکا را که برای «جلوگیری از نسل‌کشی» تهیه شده بود را تهدید به «وتو» کرد٬ سازمان‌های DIA و CIA آمریکا در گزارشات اولیه ی خود «ایران» را مسئول این جنایت خواندند و متهم به استفاده از سلاح‌های شیمیایی کردند٬ تا سرانجام پس از پخش تصاویر دل‌خراشی که «کاوه گلستان» از اجساد خشک شده ی مردم حلبچه گرفته بود و فشارهای متعدد نمایندگان ایران در سازمان ملل؛ شورای امنیت با صدور یک «بیانیه» چند خطی «هر دو طرف درگیری» را از استفاده از سلاح‌های شیمیایی منع نمود.
در سال ۲۰۰۳ وقتی صدام حسین دیگر نزد دولت آمریکا جایگاهش را به عنوان «حرام‌زاده ی خودمان» از دست داده بود٬ و دولت جرج بوش (George Bush) عزم لشکرکشی به عراق داشت٬ با استناد به همان حملات شیمیایی او به حلبچه٬ گفتند:
«صدام کسی است که مردم خودش را با گاز شیمیایی قتل عام کرده و او خطری برای صلح جهانی است و باید برود».
اما امروز در سوریه٬ ۶ سال است که «جامعهء جهانی» نتوانسته جلوی یکی از بزرگ‌ترین فجایع انسانی تاریخ معاصر را بگیرند. اگر در زمان نسل‌کشی روآندا قدرت‌های غربی در آن‌جا «حرام‌زاده»ای نداشتند تا به انگیزه‌‌ء حمایت از او وارد میدان شوند٬ و اگر در زمان قتل عام حلبچه نمی‌خواستند در برابر «حرام‌زادهء» خودشان بایستند٬
این بار در سوریه از میان داعش و جبهه النصره و نورالدین الزنکی و اجناد الشام و احرارالشام و فیلق الشام و دهها گروه تروریستی دیگر٬ تردید دارند که کدام یک بهترین «حرام‌زاده» خودشان است.
آن‌ها ۶ سال است که در جلوگیری از این بزرگ‌ترین فاجعه انسانی تعلل می‌کنند چرا که هم‌چنان سرگرم «سوا» کردنِ حرام‌زاده‌های «معتدل» از حرام‌زاده‌های «افراطی»اند و در بین این همه «حرام‌زاده» نمی‌دانند از کدام دل ببُرند و به کدام دل ببندند.
متن از علی نصری
در چنین روزی در 13 دسامبر 2003 صدام حسین در جایی در نزدیکی زادگاهش یعنی تکریت دستگیرشد .
در تاریخ عبرت ها نهفته است ... آیا نمی اندیشید ؟
