🔸با انتشار بیانیه حماس مبنی بر قبول مرزهای 1967 به عنوان مرزهای کشور آتی فلسطین، موج روانی گسترده ای در میان مردم منطقه از جمله ایران بوجود آمده است؛ اما جدا از لودگی های فضای مجازی مبنی بر احتمال فروپاشی آرمان فلسطین، با این تصمیم حماس که احتمالا تبدیل به تصمیمی فراگیر بین جریانها و گروه های فلسطینی خواهد شد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
🔸با توجه به اینکه اولویت بررسی، تاثیر این تصمیم بر فضای داخلی کشور است، در این بخش به موضوع و موضع ایران می پردازیم:
🔸بحث قبول مرزهای 1967 به عنوان مرز رسمی کشور مستقل فلسطینی در دل مذاکرات برای تشکیل دو دولت در یک سرزمین شروع شد. این مذاکرات سالهاست برای حل مسئله مناقشات فلسطین و اسرائیل کلید خورده است تا با دادن سرزمین به هر دو طرف، جنگی 80 ساله خاموش را کند.
🔸 در این بین داستان سهم هر طرف از سرزمین فلسطین محل بحث بسیار داشت و دارد که به صورت خلاصه شده باید گفت که اکثریت در انتها به مرزهای 1967 راضی شده اند.
🔸 در این بیت موضع ایران از حدود 6 ساله پیش رفته رفته در حال تغییر بوده، اما طبیعتا به دلیل مسائل سیاسی و اجتماعی کمتر علنی شده است.
🔸در مصاحبه هایی که اغلب بدون سر و صدا منتشر شده است، مسئولان ذی ربط بر این موضوع تاکید دارند که "ایران به آنچه مردم فلسطین برای خود تصمیم میگیرد احترام می گذارند". بر پایه تصمیم جمعی فلسطینیها، حتی به صورت غیر مستقیم می توان گفت که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیزدر این موضع انعطاف دارند:
http://www.farsnews.com/printable.php?nn=13900719000195
نقل قول از منبع فوق: "سیدحسین نقوی حسینی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز در این‌باره به «جام‌جم» میگوید: پیشنهادی را در این‌باره رهبر معظم انقلاب اعلام کردند و جمهوری اسلامی ایران از آن موضع عقب‌نشینی نکرده است و موضع ما این است که سازمان ملل متحد در فلسطین و مناطق فلسطینی رفراندم برگزار کند. برای حل مساله فلسطین، باید انتخاباتی با حضور همه ساکنان و آوارگان فلسطینی برگزار شود و رای مردم ملاک عمل قرار بگیرد."
🔸 اما تشکیل کشور فلسطینی در مرزهای 1967 چه مزیتی دارد؟
🔸 باید قبول کرد که بر خلاف محدود کشورهای محور مقاومت بسیاری از کشورهای جهان به خصوص سازمان ملل اسرائیل را به عنوان کشوری رسمی قبول دارند. البته مشکل از جایی آغاز می شود که اسرائیل در فلسطین دست برتر را دارد، این به آن معناست که اسرائیلی که به نا حق به رسمیت شناخته شده (و فلسطینی که اصولا کشور ندارند) در حال پیشروی بدون توقف در مناطق کرانه باختری است.
🔸آنچه حماس را مجبور به قبول این مرزها کرده است؛ همین ترس از دست دادن تدریجی و در سکوت زمین ها در حدی است که از راه های معمول قابل بازپسگیری نباشد.
🔸 تا به اینجا می توان گفت که رویکرد ایران و محور مقاومت، سپردن کار به فلسطینی ها و رویکرد فلسطینی ها قبول مرزهای 1967 است؛ اما رویکرد اسرائیل چیست؟
🔸 رویکرد اسرائیل در این موضوع انتخاب بین بسیار بد و بسیار بدتر است! باید توجه کرد که حتی نهادهای بین المللی نیز اسرائیل فراتر از مرزهای 1967 را متجاوز می دانند اما اسرائیل در 50 سال گذشته، با این بهانه که فلسطینی ها مایل به صلح نیستند، تجاوز را ادامه داده است.
🔸 اگر اسرائیل روند دو دولت در یک سرزمین (قبول مرزهای 1967) را بپذیرید، عملا به کسانی که 80 سال ظلم کرده است، در کمتر از 30 کیلومتری بزرگترین شهرهای خود سرزمین داده است، این عمل باعث میشود میلیون ها فلسطینی آواره به کرانه باختری و غزه برگردند و عملا تلاش 50 ساله اسرائیل در بهم زدن ترکیب جمعیتی نابود می شود.
🔸 اگر اسرائیل رویکرد دو دولت را نپذیرد، هنوز فراتر از مرزهای 1967 متجاوز حساب شده و باید سالها تلاش کند که کل کرانه باختری و غزه را پاکسازی کند تا سپس بتواند پروژه اسرائیلی کردن کل فلسطین را کلید بزند که راهی آسان نمی باشد.
🔸جمع بندی:
🔸رویکرد دو دولت در یک سرزمین و حمایت ایران و محور مقاومت از آن، مطمئنا بهتر از رویکرد جنگ سخت، آن هم در شرایطی می باشد که رسانه و افکار عمومی جهان ضد محور مقاومت و فلسطین است.
🔸 در این رویکرد بدون درگیری مستقیم، اسرائیل تضعیف شده و نابود می شود.
🔸تنها موضوع مهم همچون همیشه، مراقبت از فتنه ها و دسیسه های دشمن می باشد. مطمئنا اسرائیل ساکت نخواهد نشست تا دولتی در چند کیلومتری پاییتختش تشکیل شود.
#طاها
برای اطلاع بیشتر از مواضع ایران در سال 1390 در مورد قضیه دولت فلسطینی براساس مزرهای 1967 مراجعه کنید به:
اینجا
