از زمان آغاز بحران سوریه شاهد سلسله حملات ارتش صهیونیستی به سوریه ( عمدتا دمشق و قنیطره ) بودیم که آخرین مورد آن حمله شب گذشته به پایگاه هوایی المزه در پایتخت سوریه دمشق بود.
و هربار بعد از چنین حملاتی افکار عمومی، خصوصا موافقان نظام سوریه با پرسش های متعددی مواجه می شوند که در ادامه به آن پرداخته می شود.

◀️ عدم مقابله ارتش سوریه با حملات اخیر اسرائیل

دلیل واضح است، سوریه درگیر یک جنگ تمام عیار است. جنگ با گروه های معارض مسلح و تروریستی در شمال و جنوب و شرق این کشور، توانی برای گشودن یک جنگ دیگر آن هم با دشمن دیرینه و البته مجهز صهیونیستی باقی نگذاشته.

اینکه ارتش سوریه با شلیک موشک به فلسطین اشغالی پاسخ این حملات را بدهد، مساله بعیدی از لحاظ نظامی نیست، اما چه مانعی می خواهد از حملات و پاسخ شدیدتر رژیم صهیونیستی جلوگیری کند؟
و در شرایط فعلی ارتش سوریه ترجیح می دهد صرفا حق پاسخ را برای خود محفوظ نگه دارد! چرا که توان درگیر شدن با اسرائیل در چنین شرایطی نیست.

◀️گزینه های موجود و فاصله تکنولوژی طرفین

صرف نظر از شرایط بحران سوریه ، فاصله تکنولوژی و توان نظامی طرفین که طی دهه های اخیر دائما بیشتر شده، توان مقابله را از طرف سوری سلب کرده است.
ارتش اسرائیل طی دهه های گذشته به طور کامل در جریان پیشرفته ترین پروژه های تسلیحاتی و نظامی امریکا قرار گرفته و امریکا در کنار کمک های چند میلیارد دلاری نظامی خود، اجازه مشارکت و استفاده آنها را در این تسلیحات حساس داده است. از جمله مبحث #جنگ_الکترونیک که امروزه باید اسرائیل را از جمله پیشتازان این عرصه دانست. و در زمینه کیت ها و بروزرسانی های جنگ الکترونیک برای اخلال و عبور از تورهای پدافندی، جنگنده های اسرائیلی از جمله پیشرفته ترین ها به حساب می آیند. خصوصا زمانی که در مقابل سیستم پدافندی نه چندان به روز ارتش سوریه قرار بگیرند.

از جمله این موارد جریان حمله  2007 اسرائیل به تأسیسات هسته_ای سوریه در استان دیرالزور است که هنوز هم ابعاد این حمله به طور کامل فاش نشده. در جریان این حمله پدافند هوایی ارتش سوریه هیچ واکنشی از خود نشان نداد و حتی مسیر جنگنده های اسرائیلی در رسیدن به دیرالزور هنوز به طور قطعی مشخص نشده.

از طرفی هم با توجه به نوع حملات اسرائیل به سوریه و نزدیکی دمشق به مرزهای جولان اشغالی عملا توان لازم برای جلوگیری از چنین حملاتی نزد ارتش سوریه وجود ندارد. و مهمات دقیق زن و هدایت شونده ( مثل موشک های کروز و ... ) این قابلیت را به آنها می دهد که بدون ورود به حریم هوایی سوریه بتوانند نقاطی را به صورت دقیق در دمشق و اطراف آن هدف قرار دهند.

البته ارتش سوریه چند مرتبه سعی در به زیر کشیدن جنگنده های اسرائیلی داشته که موفق نبوده، از جمله شلیک دو موشک S200 در قنیطره که نتوانست به هدف اصابت کند.
و اما در مقابل در جولای 2016 ارتش اسرائیل اعلام کرد یک پهپاد از سوریه توانسته از تور پدافندی سامانه های پاتریوت Patriot عبور کند و سه شلیک سامانه پدافندی اسرائیل به همراه موشک هوا به هوای F16 اسرائیلی در رهگیری این پهپاد ناموفق بوده است. که البته مشخص است پهپاد سوری وجود نداشته و پهپاد متعلق به متحدین سوریه است!

بنابراین سامانه های S200 تنها سلاح پدافند هوایی بردبلند ارتش سوریه است و سامانه های Pantsir که به تازگی وارد پدافند سوریه شده است، با وجود به روز بودن پدافند بردکوتاه و متوسط محسوب می شوند.

◀️ نقش روسیه
بعد از عملیات نظامی روسیه در سوریه، سامانه های #S400 و #S300 دریاپایه در لاذقیه و همچنین S300 در طرطوس مستقر شده که هرچند بُرد این سامانه ها دمشق را شامل می شود اما هدف آنها حفاظت از نیروها و تأسیسات روسیه است.
در مورد مواضع روسیه در منطقه عمدتا اشتباه محاسباتی صورت می پذیرد. روسیه برای دخالت در سوریه با اسرائیل هماهنگی نکرده و حتی می توان گفت در بحث مساعدت ارتش سوریه در مبارزه با تروریسم موضع متفاوتی دارند، اما این به معنای هماهنگی و شراکت با سوریه و متحدانش در مبارزه با اسرائیل نیست.
اگر به یاد داشته باشید بعد از ورود روس ها به سوریه، چند دیدار بین نتانیاهو و پوتین صورت پذیرفت که حاصلش کنار ماندن روسیه از تخاصم بین اسرائیل و سوریه شد. بنابراین ارتباط #ایران و #حزب_الله با روس ها در سوریه یک "اتحاد" نیست، بلکه در قالب یک "شراکت" تعریف می شود. و معطوف به مسائل مشخصی از جمله مبارزه با گروه های تروریستی می شود. و نه مبارزه با رژیم صهیونیستی.
پس اگر کسی منتظر دخالت روسیه و یا سامانه ها و تجهیزاتش علیه اسرائیل است، دچار اشتباه شده است.

جهاد_رضا