دوستان هرچند میدونم زوده که از حال خوشی که شکستن محاصره بهمون هدیه داده در بیاییم و شروع کنیم به تحلیل های خشک نظامی و احتمالا تلخ (به سبب تذکر یه سری واقعیات)؛ اما این حرفها الان موقعشه که زده بشه.
.
خدا رو شکر همین چند ساعت پیش محاصره حدودا 4 ساله نبل و الزهرا به واسطه پیشروی نیروها و رسیدن به یکدیگر در روستای کوچک معرسه الخان شکسته شد.
اونچه برای ساعات اولیه که مصادف با شب هم شده  مورد انتظاره اینه که فرماندهان در فکر این باشن که به سرعت تجهیزات و ادوات زرهی رو به شهرهای نبل و الزهرا منتقل کنن تا بتونن در مقابل پاتک های سنگین که هر لحظه ممکنه شروع بشه و حتی به قطع موقت مسیر منتج بشه رو از سمت نبل و الزهرا که موقعیتی بهتر نسبت به حردتنین داره رو به خوبی جواب بدند و مسلحین رو پس بزنند .


اما در مورد موقعیت مسیری باریک و طولانی که باز شده :
واقعیت اینه که با توجه به حضور دو طرفه مسلحین در کنار جاده باید منتظر پاتک های قیچی کننده از دو طرف باشیم. در این مسیر به لحاظ موقعیت استراتژیک، معرسه و حردتنین، محتمل ترین موقعیت برای پاتک های دو طرفه خواهند بود و با توجه به تجربیات قبلی باید بگم که اگر در لاک دفاعی فرو بریم، همون اتفاقی که در جریان سقوط ادلب دیدیم، برای حردتنین یا معرسه اتفاق خواهد افتاد.
محتمل ترین و امن ترین روشی که توی این چند ساعت مورد تحلیل قرار گرفت بر پایه استراتژی "بهترین دفاع حمله است" در دو محور پیشبینی میشه:
.
اولین محور:

گسترش ناحیه امن، به سمت جنوبه.

این استراتژی فایده هایی همچون امکان نزدیکی بیشتر به جاده کاستیلو و عیبی همچون وجود مناطق مستحکم تر و سنگر بندی تر شده داره
محور دوم:

گسترش ناحیه امن به سمت شمال هست.

یکی از فایده های قابل تکیه ای که این گسترش داره، اینه که نیروهای محور مقاومت زمین هایی رو میگیرن که احتمالا در نهایت توسط کرد ها یا دواعش گرفته خواهند شد. البته عیب این روش اینه که به هر حال نیروها برای عملیات نهایی محاصره کامل حلب، باید دوباره محور جنوبی رو گسترش بدن.
.
برای اینکه از حوصله مخاطب های عزیز خارج نشه، ان شالله قسمت دوم تحلیل رو فردا میزارم.