مَن غُلام اَدَب عَبّاسَم
خاک پای حَرَم عَبّاسَم
غِیر اَز مَردانِگیَش حَرف مَزَن
مَن به عَبّاس عَلی حَسّاسَم
مَن به زَهرای سه ساله سوگَند
نَکُنَم پُشت به این اِحساسَم
جای مَن بوده هَمیشه هِیئَت
غِیر عَبّاس کَسی نَشناسَم
مَن حُسینی اَم و زَهرایی نَصَبم
مَن به این اَصل و نَصَب حَسّاسَم
تا که جان اَست به تَن می گویَم
مَن غُلام اَدَب عَبّاسَم
اَلسَلام عَلَیک یا اَبوالفَضل