روند پیشروی ارتش در غوطه شرقی دمشق کند است ولی پایدار و مطمئن .ارتش و دفاع وطنی سوریه به همراه متحدان با صبری مثال زدنی باغ به باغ ، محله به محله ، کوچه به کوچه ، ساختمان به ساختمان مسلحین را به عقب میزند و عرصه رفته رفته بر مسلحینی که این روزها حال و روز خوشی ندارند و حتی با خود هم درگیرند تنگتر میشود..
همانطور که در گذشته هم گفته شد ، پاکسازی دروازه ی دمشق یعنی ملیحه بیاتگر آینده ای به مراتب بهتر برای غوطه بود و هرچه زمان به جلوتر حرکت میکند بیشتر مشخص میشود که چرا مسلحین به آن مقدار اصرار بر حفظ ملیحه داشتند ..
هدف بعدی و بسیار مهم ارتش در غوطه ی شرقی دوماست . منطقه ای که از ابتدای درگیریها مرکز اصلی تجمع مسلحین در غوطه ی شرقی بحساب می آمد و اهمیت تسخیر این ناحیه از ملیحه بیشتر نباشد ، کمتر هم نیست.
در هفته های اخیر ارتش موفق شد مناطق مهم تل کردی ، صنعتی و حوش الفاره را پاکسازی و محاصره ی میدعا را تکمیل کند . میدعا منطقه ای که در این چند ماه همواره شاهد درگیریهای شدید بین جیش الاسلام به فرماندهی زهران علوش و داعش بود.
بدین ترتیب ارتش از تاکتیکی که قبلا هم برای عدرالعمالیه و عدراالبلد و عدرا استفاده کرده بود ،بهره برده و مسیر امداد و لجستیک این سه منطقه را قطع و سپس اقدام به تسخیر هدفها نمود . تسلط بر تل کردی ،حوش الفاره ،منطقه ی صنعتی و میدعا کمک میکند تا دوما بیش از پیش تحت فشار قرار بگیرد ؛ کمااینکه خود دوما هم این روزها حال خوشی ندارد ... از یک طرف شکستهای پیاپی مسلحین در قلمون و از طرف دیگر درگیرهای داخلی بین مسلحین ؛ ورق بازی را به سمت ارتش برمیگرداند.
دوما دو راه بیشتر ندارد ، یا مصالحه را قبول میکند و یا باید خود را آمده ی نبردی سخت و خونین کند .
نکته ی مهم که نباید فراموش شود این است که شرایط دوما شرایطی عادی و برابر نیست و در واقع این ارتش است که دست برتر و بالا را در اختیار دارد و دوما در صورت مصالحه مجبور به پذیرفتن شرطهای ارتش خواهد بود.
در آینده نزدیک شاهد پیشروی های سریع ارتش به سمت دوما خواهیم بود زیرا منطقه ای که حد فاصل دوما و مناطق تحت سیطره ی ارتش است فاقد پیچیدگی ها شهری خاص بوده و در واقع مناطقی شبه باز بحساب می آیند ، پس دوما باید هرچه زودتر تصمیم بگیرد ... زبان گفتگو و مصالحه و یا زبان گلوله و آتش.
