مطلب روشنگر آقای رضا نصری در مورد مسئولیت حقوقی ایران در قبال تصمیمات و اعمال دولت سوریه (یا با تعمیم دولت عراق) و جنایات جنگی و موارد نقض حقوق بشر در این کشور که به وسیله ی  نیروهای دولتی انجام میشه. این مطلب در پاسخ به ادعای موذیانه ی بی بی سی فارسی در مرتبط کردن آدم‌ربایی و «ناپدید شدن‌های قهری در سوریه» به ایران به عنوان متحد سوریه هست.
مسئله ای که رسانه های ضد ایرانی مثل العربیه و الجزیره هم همواره تلاش داشتن آنرا دستمایه ای برای تبلیغات ضد ایرانی کنند و انگشت اتهام در مورد آنچه در جنگ سوریه رخ میده رو به سمت ایران دراز کنند. رسانه های غربی هم که ید طولایی در سرپوش گذاشتن بر جنایات جنگی غرب و متحدانش دارند، این مسیر رو رهبری می کنند.
جایی که ایالات متحده کشتار بیش از 65 هزار شهروند غیر نظامی عراقی و دهها هزار شهروند افغانستانی در مدت چند ماه رو به راحتی با برچسب "خسارات غیرقابل اجتناب" (collateral damage) یا کشتار سهوی سعی در رفع اتهام از خودش داره اما همین مساله تعریفش برای دولت متخاصم با ایالات متحده  مثل سوریه اسمش میشه جنایت جنگی و در رسانه های تندرو "قصابی"!
مثال واضح تر عملکرد یک بام و دو هوای نهادها و سازمانهای حقوق بشری مطرح بین المللی مثل سازمان عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر هست. که هر دو به خصوص در چند ماه اخیر بعد از حمله ی سعودی ها به یمن موارد متعددی از نقض بی طرفی، یکجانبه نگری و در مواردی اغراق و کذب در درج گزارشها به غیر حرفه ای ترین شکل (که به صورت مستند مکتوب شده) را انجام دادن.
در بدترین حالت که فشار افکار عمومی در جهان خیلی زیاد میشه مثلا بعد از حملات اسراییل به غزه که در مدتی کوتاه 22 یا 55 روزه چند هزار غیرنظامی کشته میشن، این سازمانها در شدیدترین لحن این جنایات واضح جنگی اسراییل رو به عنوان تنبیه دست جمعی (collective punishment) تقلیل میدن.
انتخاب اخیر عربستان سعودی به عنوان ریاست پنل کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل خودش گویای بسیاری از حقایق هست.